Widok na Leh
Shanti Stupa jest jedną z najwspanialszych budowli tybetańskich, jaka kiedykolwiek została wzniesiona. Architektura i piękno tego miejsca nie mają sobie równych. Shanti Stupa jest buddyjską świątynią z białą kopułą. Tę piękną budowlę usytuowano na szczycie stromego wzgórza na wysokości ponad 3600 m n.p.m. Dzięki umiejscowieniu świątyni w dominującym punkcie rozciągają się stąd przepiękne widoki na okolicę.
Shanti Stupa została wzniesiona w roku 1991 przez japońskiego buddystę Bhikshu Gyomyo Nakamurę. Wraz z Japończykiem w realizacji przedsięwzięcia uczestniczyli buddyści z Ladakhu, a budowla powstała w celu upamiętnienia 2500 lat istnienia buddyzmu i promowania idei pokoju na świecie. Świątynia jest urzeczywistnieniem misji pagody pokoju, której celem jest propagowanie pokoju wśród wyznawców Buddy. W Shanti Stupie znajduje się wiele cennych relikwii buddyjskich, wśród których znajduje się wielki posąg Buddy konsekrowany przez Czternastego Dalailamę.
Thiksey – jeden z najbardziej imponujących klasztorów Doliny Indusu.
Kwatery mnichów rozciągają się przy drodze prowadzącej wzdłuż zbocza pod głównym holem klasztoru. Biblioteka w Thiksey uważana jest za jedną z najwspanialszych bibliotek Ladakhu i symbol tego stale kwitnącego ośrodka wyznawców buddyzmu. Ostatnimi laty wewnątrz klasztoru wzniesiono modlitewną świątynię.
Pośród surowych i jałowych krajobrazów Doliny Nubry wznosi się piękny, śnieżnobiały klasztor Diskit – najstarszy i największy klasztor w Nubrze. Klasztor usytuowany jest na wysokości 3142 m n.p.m. Można się do niego dostać nierówną i zakurzoną drogą przecinającą strumień w środku wioski Diskit. Dolina Nubry została odkryta w XIV wieku przez Cziangzema Szieraba Zangpo – ucznia reformatora i uczonego buddyjskiego Tsongkhapy.
Aktualnie klasztor należy do buddyjskiej szkoły żółtych czapek znanej również jako gelugpa i znajduje się pod bezpośrednią kontrolą klasztoru Thiksey, dzięki czemu uznaje się go za mniejszą gompę klasztoru Thiksey. Piękno klasztoru zachwyca zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz. Wewnątrz tybetańskiej gompy znajdują się piękne freski.
Najbardziej znanym dziełem sztuki jest posąg Buddy Maitrei (Budda Przyszłości) znajdujący się w głównym holu modlitewnym – wielki Budda Maitreja znajduje się również na wzgórzu obok klasztoru (wybudowany i konsekrowany w 2010 roku). Znajdują się tu również wielkie bębny i wiele wyobrażeń bóstw opiekuńczych.
Klasztor jest również miejscem działania fundacji pozarządowej pod nazwą „Tibet Support Group”. Obowiązkowym punktem dla odwiedzających jest podziwianie przepięknych widoków Doliny Nubry ze szczytów klasztoru.
Podróż z Doliny Nubry do jeziora Pangong
Jezioro Pangong – najdłuższe spośród jezior wysokogórskich leży na wysokości 4350m. To bezodpływowe jezioro ma długość 12 km i rozciąga się na pograniczu Indii i Tybetu. Około 2/3 jego powierzchni należy do Tybetu. Ze względu na wysokość, na której rozciąga się to jezioro panujące tu średnie temperatury wahają się od -5°C do 10°C. Z tego powodu – pomimo zasolenia wody – jezioro całkowicie zamarza zimą.
Ciekawą cechą charakterystyczną tego jeziora są częste zmiany koloru jego wód – od koloru morskiego poprzez błękit do zielonego a nawet szarego.
Jezioro Moriri (Tso Moriri) zwane również Jeziorem Górskim to zbiornik wodny w ladakhjskiej części Wyżyny Tybetańskiej (Cziangthang) w Jammu i Kaszmirze w północnych Indiach. Jezioro i otaczające je tereny wchodzą w skład obszaru chronionego rezerwatu przyrody o nazwie ‘Moriri Wetland Conservation Reserve’.
Jezioro znajduje się na wysokości 4522 m n.p.m. To największe wysokogórskie jezioro w całości leżące w granicach Indii i prowincji Ladakh, w transhimalajskim regionie biogeograficznym. Jezioro osiąga szerokość od 3 do 5 km. Od południowego do północnego krańca jeziora jest 26 km. Obecnie jezioro nie posiada ujścia. Woda ma smak słonawy w związku z czym nie za bardzo nadaje się do picia.
Jezioro jest zasilane wodą ze źródeł oraz z topniejącego śniegu z otaczających je gór. Większość wody dociera do jeziora poprzez dwa główne systemy strumieni. Jeden wpada do jeziora od północy, a drugi od południowego zachodu. Przy obu ujściach powstały rozległe obszary bagienne. Kiedyś jezioro posiadało ujście od strony południowej, ale na przestrzeni czasu odpływ został zablokowany i jezioro stało się zbiornikiem bezodpływowym. Zbiornik jest oligotroficzny, a woda alkaliczna.
Przełęcz Khardung na wysokości 5606 m n.p.m. – najwyższa na świecie droga, po której są w stanie przejechać pojazdy mechaniczne, oraz przełęcz Taglang – 5359 m n.p.m.
Pałac w Leh jest jedną z głównych atrakcji Ladakhu. Ten 9-kondygnacyjny pałac został wzniesiony w XVII wieku dla króla Sengge Namgjala. Usytuowany na krawędzi wzgórza, jest miniaturową wersją Pałacu Potala w Lhasie w Tybecie. Pałac w Leh stanowił dom rodziny królewskiej do czasu jej wydalenia do wioski Stok w 1830 roku.
Ponad Pałacem na Wzgórzu Namgjal stoi Victory Tower (Wieża Zwycięstwa).
Dziś budowlą zawiaduje Towarzystwo Archeologiczne Indii (Archaeological Survey of India).