Iran znajduje się w strefie klimatu wybitnie kontynentalnego. Jest to kraj suchy, z wieloma pustyniami, w Iranie zanotowano także najwyższą temperaturę na świecie: 71 stopni Celcjusza. W związku z tym, najlepszą porą na wyjazd do Iranu to czas od października do końca maja. Latem w Iranie, szczególnie w jego południowej części, temperatura sięga 40 stopni. W związku z dosyć wysokimi temperaturami, a jednocześnie z obowiązkiem Pań do zakrywania jak największej części ciała, zalecane jest w miesiącach wiosennych i wczesnojesiennych wzięcie przewiewnych, bawełnianych ubrań.
Nie ma obowiązkowych szczepień przy wjeździe do Iranu. Zwyczajowo zalecane są natomiast szczepienia ochronne, szczególnie te przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, a także te przeciwko durowi brzusznemu i tężcowi.
W rejonie południowo-wschodnim Iranu istnieje zagrożenie malarią, ten teren jednak nie jest wpisany w program wycieczki.
W związku z dużym nasłonecznieniem, przede wszystkim w lecie, proponujemy zabranie kremów z wysokim filtrem ochronnym, okularów przeciwsłonecznych oraz środków łagodzących skutki poparzenia słonecznego. Panie obowiązkowo muszą posiadać chusty na głowach (ze względu na specyfikę prawa w Iranie), natomiast Panowie powinni wziąć ze sobą nakrycie głowy.
Gdyby zaistniała sytuacja spotkania z Irańczykami na gruncie towarzyskim, należy zachować ostrożność przy spożywaniu lokalnych wyrobów alkoholowych. Prócz faktu, że alkohol jest produktem zabronionym w Iranie, trzeba pamiętać że jest on produkowany zazwyczaj metodą domową. Zdarzają się przypadki zatruć metanolem.
Pierwszy etap podróży to przelot z Warszawy do Teheranu, z przesiadką w którymś z europejskich miast. Podróż w jedną stronę łącznie trwa od około 7 do około 11 godzin.
Podczas podróżowania po kraju, będziemy używać miejscowego wynajętego autokaru. Irańskie autobusy oraz krajowe drogi są w bardzo dobrym stanie.
Podczas pobytu na miejscu skorzystamy także z przelotu na trasie Sziraz – Teheran w celu oszczędzenia czasu i w celu poprawy komfortu podróży.
Trasę relacji Tebriz-Teheran przejedziemy pociągiem w wagonach sypialnych, sześcio- lub czteroosobowych.
Podczas wyjazdu do Iranu, proponujemy Państwu nocleg w hotelach o standardzie 3*i 4* w pokojach dwuosobowych z łazienkami. Ponadto, w Kaszanie oraz w Masuleh proponujemy nocleg w hotelach w tradycyjnych irańskich domach.
Ṥniadanie podawane jest w hotelach w postaci szwedzkiego stołu.
Ze specjałów miejscowych zachęcamy do spróbowania irańskiego chleba w postaci płaskich „arkuszy” i jogurtu (mast), który wIranie jest ważną pozycją każdego posiłku.
Warto skosztować „dugh’u” – zimnego, słonawego napoju opartego na jogurcie z dodatkiem dzikiej mięty (w gorącym klimacie sól poprawia samopoczucie).
Tradycyjnym „męskim” śniadaniem serwowanym o świcie w wyspecjalizowanych barach jest „kale pacze” czyli ścinki z baranich głów podawane w postaci przypominającej polskie flaki.
W porze lanczu amatorzy hamburgerów mogą skorzystać z oferty licznych małych barów w centrach miast, a zwolennicy kuchni miejscowej mogą zjeść wątróbkę z rusztu („dżagiar”) z irańskim chlebem i cebulą lub „kababe kubide” czyli mielone mięso z rusztu z sumakiem. Zarówno hamburgery jak mięso przyrządzane są na oczach konsumentów.
Interesująco smakuje zimne irańskie piwo bezalkoholowe (ma’uszszair).
W większości restauracji serwowane są smaczne i zdrowe potrawy tradycyjne oparte na gotowanym ryżu, grilowanej baraninie i drobiu.
Obiad zaczyna się od sałatki skomponowanej z pomidorów, ogórków, liści sałaty z sosem będącym mieszaniną jogurtu, keczupu i przypraw. Prawie zawsze do obiadu serwuje się miseczkę mastu czystego lub z dodatkiem dzikiego czosnku oraz na osobnej miseczce liście mięty i bazylii do skubania.
Podstawą dań obiadowych jest gotowany ryż z dodatkiem berberysu i kurkumy.
Do popularnych potraw należy „polou” – ryż z kawałkami mięsa, „dżudże kabab” – ryż z grilowanym kurczakiem, „mahicze” – goleń barania z sosem opartym na pomidorach czy też „dolme” – rodzaj gołąbków zawiniętych w liście winogron. Poszukiwacze mocnych wrażeń mogą odwiedzić jedną z restauracji wyspecjalizowanych w daniach z wróbli.
Paleta dań jest szeroka. Każdy może wybrać coś zgodnego ze swoimi upodobaniami.
Irańczycy lubią słodycze. Jest wiele sklepów z tradycyjnymi ciastkami i cukrem w wielu postaciach, od znanego nam cukru w kostkach po „pulaki” – przezroczyste brązowo-żółte krążki.
Ciekawą formą tradycyjnego deseru jest „folude” – zmrożony, cienki, ryżowy makaron polany lodowatym sosem z wody różanej i wywaru z suszonej limonki.
Przy okazji spotkań towarzyskich i oficjalnych stół zdobi półmisek z jabłkami, winogronami, cytrusami i ogórkami (uważanymi w Iranie za owoce).
Kuchnia irańska daje się lubić. Jest niezbyt tłusta, aromatyczna i bogata w potrawy z warzyw. Irańczycy z jednej strony lubią celebrować posiłki, a z drugiej oferują podawane w ciągu kilku minut niezłe posiłki w przydrożnych lokalach.
W Iranie zakazane jest spożywanie wieprzowiny oraz ryb bezłuskowych (np. suma).
Jedzenie na ulicy, poza restauracjami i barami uważane jest za nieeleganckie.
Podczas muzułmańskiego postu w Iranie nazywanego „ramazanem”, restauracje i bary są w większości otwarte, ale należy unikać jedzenia, picia i palenia papierosów na wolnym powietrzu.
Alkohol jest zakazany we wszelkiej postaci, należy unikać osób proponujących dostawę do pokoju hotelowego.
Irańskie zasady grzeczności każą odmawiać przyjęcia zapłaty za usługę czy towar. Jeżeli Irańczyk nie chce przyjąć od nas pieniędzy za zakupiony posiłek, należy to traktować wyłącznie jako kurtuazję i zapłacić.
Waluta obowiązująca w Iranie to rial irański. Rial dzieli się na 100 dinarów, jednak ze względu na niską wartość riala, dinary nie są w ogóle używane. W praktyce natomiast używane są także tomany. 1 toman równa się 10 rialom. Waluty te używane są zamiennie, niektóre ceny zapisywane są w rialach, niektóre w tomanach. 1 dolar wynosi około 12 000 riali.
Rial irański można wymienić jedynie na miejscu, zarówno dolary amerykańskie jak i euro są walutami powszechnie akceptowanymi przy wymianie. Funkcję kantorów w Iranie pełnią jedynie banki, w których można dokonywać wymian. W przypadku chęci wymiany dolarów, należy wziąć ze sobą banknoty nie starsze niż z 1990 roku, gdyż starsze banknoty podczas wymiany są często odrzucane.
Bardzo ważną uwagą dla podróżujących po Iranie, jest brak możliwości wypłaty gotówki z bankomatów. Iran posiada własny system bankowości, który nie umożliwia korzystania z europejskich kart do bankomatu czy kredytowych. W związku z tymi utrudnieniami, konieczne jest zabranie na wyjazd pieniędzy w gotówce.
Iran, wbrew negatywnej panującej opinii, jest krajem bezpiecznym dla turystów. Główne zagrożenie stanowi ruch samochodowy, gdyż kierowcy jeżdżą dosyć chaotycznie i nie zawsze zwracają uwagę na przepisy drogowe. Drugim zagrożeniem są motocykliści, jeżdżący po chodnikach w miastach. Znane są przypadki wyrywania przez motocyklistów torebek przechodniom. By uniknąć takich sytuacji, najlepiej mieć przewieszoną torebkę czy saszetkę z dokumentami na skos, lub schowaną pod ubraniem.
Zagrożenie terroryzmem istnieje głównie w południowo-wschodniej części Iranu, przy granicy z Pakistanem.
Różnica w czasie pomiędzy Polską a Iranem w okresie letnim wynosi 3,5 h i 4,5 h w okresie zimowym.
Iran jest krajem, do którego surowo zabroniony jest wwóz wyrobów alkoholowych i narkotyków. Posiadanie tych drugich wIranie karane jest śmiercią. Zabronione jest także wwożenie treści uznanych za pornograficzne.
Iran jest krajem, gdzie prawo reguluje zasady ubierania się, szczególnie wśród kobiet. Panie wybierające się na wyjazd do Iranu,muszą mieć obowiązkowo pełne buty, długie spodnie, dodatkowo na spodnie powinna być ubrana tunika o długości mniej więcej do połowy ud. Ponadto obowiązkowa jest bluzka (tudzież właśnie tunika) z rękawem przynajmniej ¾. Każda kobieta musi mieć zasłonięte włosy – należy zatem zaopatrzyć się w chustkę.
Panów także obowiązuje pewien kodeks w kwestii ubrania. Nie jest on tak rygorystyczny, jak ten względem kobiet, jednak mężczyźni także powinni zaopatrzyć się w długie spodnie oraz w koszulki z krótkim rękawem – źle widziane są te na ramiączkach.
Ze względu na oficjalne prawodawstwo, a także ze względu na kodeks obyczajowy, panowie nie powinni zawierać bliższych znajomości z miejscowymi kobietami. Kwestia relacji damsko – męskich w Iranie jest na tyle delikatna, że powinno ograniczyć się do minimum bezpośredni kontakt pomiędzy Irankami a męskimi uczestnikami wyjazdu.
Przebywając w Iranie, możemy mieć problem z polskim telefonem komórkowym – niektóre sieci nie działają na terenie Iranu.
Palenie tytoniu przez kobiety w miejscach publicznych jest bardzo źle widziane, takie kobiety postrzegane są jednoznacznie. Mimo, że wiele Iranek pali, na ulicach nie widzi się kobiet, które palą publicznie.
Do gniazdek elektrycznych pasują wtyczki typu C, takie jak w Polsce
Odkryj nasze wycieczki i podróże do Iranu